Tekst: Nick De Leu

Foto: Greet Coesemans

Bij hun vierde deelname aan het Europees Clubkampioenschap Zwerkbal eindigde Ghent Gargoyles vzw op een verdienstelijke dertiende plaats. Dat is een evenaring van 2018, maar toch smaakt het resultaat deze keer zoeter.

Ghent Gargoyles begon aan hun vierde Europees Clubkampioenschap in hun vijfjarig bestaan onder een slecht gesternte. Op de laatste training voor EQC, de Champions League van het zwerkbal, kwam chaser, zoeker en kersvers Belgian Gryffin Glenn Bellégou ongelukkig ten val bij een sprong. De diagnose, na een inderhaast geboekte sessie bij een sportkinesist, was een gekneusd schouderligament. Maar Bellégou liet zich oplappen en hield zijn linkerarm tussen de wedstrijden door in een draagdoek. Op het veld was er niets van te merken: met een verbeten blik bleef hij doelpunten, intercepties en assists bijdragen.

Moortgat, Unruh en Roelants kampten met duimblessures. Foto: Dorien De Vos

Wilskracht was de term die de Ghent Gargoyles op EQC 2019 in het Harelbeekse Forestierstadion leek te typeren. Chaser Gloria Roelants, beater Viktor Moortgat en keeper Micah Unruh kampten tijdens het toernooi met blessures aan de duim van hun werphand, maar dankzij enkele rollen tape speelden ze er geen minuut minder door. En niet alleen in het licht van blessures toonden de Gargoyles veerkracht.

Bekijk hier de hoogtepunten van het EK, en lees het verslag verder onder het filmpje.

Dag 1: Klus geklaard

Tegen METU Unicorns was vooral de mentale weerbaarheid van tel. Het team uit Ankara wist vorig jaar nog beslag te leggen op de derde plaats tijdens EQC in Pfaffenhofen, waar de Gargoyles 13e eindigden. In de groepsfase hadden ze toen de vloer aangeveegd met het Gentse team, met een eindresultaat van 30-130* tot gevolg. Coach en kapitein Nick De Leu had deze tegenstander dan ook vooraf aangeduid als een wedstrijd om naar uit te kijken: de Gargoyles wilden hun evolutie tonen. En of ze dat waarmaakten. Met doelpunten van chaser Jens De Graeve en Unruh kwamen de Gargoyles 20-0 voor in de wedstrijd. Enkele mindere minuten volgden, met onder andere drie gele kaarten voor Gent, waardoor de Unicorns de stand ombogen naar 100-40. Maar zodra de snaai op het veld kwam toonde de fysieke chaserplay van Gent zijn meerwaarde. De Gargoyles kwamen terug tot 100-120, en konden via snaaivangst alsnog voor winst gaan tegen een van de toernooifavorieten. Helaas waren de Turken hen te snel af: eindstand 100-150*.

Toch konden de Gargoyles dag 1 van het toernooi met een goed gevoel afsluiten. Na enkele nerveuze openingsminuten werden Oxford Mammoths relatief makkelijk opzij gezet met 110-60*, mede dankzij uitstekend beaterwerk van koningskoppel Viktor Moortgat en Jona Piens. Die laatste oogstte na het toernooi internationaal lof voor haar prestaties in haar debuutseizoen: het wordt uitkijken naar wat ze deze zomer met de Belgian Gryffins teweeg kan brengen op het Europees Landenkampioenschap in Bamberg.

Moortgat en Piens toonden zich tijdens EQC als koningskoppel. Foto: Quidpic.be

Het Spaanse Dementores a Coruña ging dan weer voor de bijl met 70-170*. Hier waren de Gargoyles eerst tot 10-70 uitgelopen, met onder andere twee doelpunten waarbij Suzanne Fischer snoeiharde counters van de Gargoyles ijskoud afrondde. Dat leidde tot luid gejuich van Antwerp Quidditch Club – de Dodo’s hadden plaatsgenomen op de tribunes van het Forestierstadion om hun landgenoten een welgekomen hart onder de riem te steken. Op die manier was het eerste doel van EQC reeds bereikt: als tweede in de groepsfase doorstoten naar de bovenste tabelhelft.

Dag 2: Doorbijten

Tijdens een teammaaltijd kwam het nieuws dat de Gargoyles het in de 1/8e finales zouden moeten opnemen tegen Paris Titans, de regerende Europees Kampioen en de uitgesproken toernooifavoriet. Toch werd de kans om zich te bewijzen opnieuw met beide handen gegrepen. De Gargoyles wisten vier keer te scoren en konden de Parijzenaars zo een tijdlang binnen snitchrange houden. Maar de klasse van Titans kwam uiteindelijk bovendrijven, en door een snelle snaaivangst van Parijs eindigde de wedstrijd op 120*-40. Wie nog droomde van een Gentse toernooiwinst mocht die hoop op dat moment opbergen.

Met een top-10-plaats was het tweede doel van het team wel nog binnen handbereik. Daarvoor moesten de Gargoyles wel voorbij Ruhr Phoenix Bochum, dat in zijn 1/8e finale met 210*-120 wandelen gestuurd werd door die andere toernooifavoriet, Antwerp Quidditch Club. Het werd een speciale wedstrijd voor Gent, want het was de zevende keer dit seizoen dat beide teams tegen mekaar uitkwamen, na een eerste drieluik van vriendschappelijke wedstrijden aan het begin van het seizoen en een heruitgave daarvan in maart. Vier van die zes wedstrijden waren in snitch range geëindigd, en ook deze beloofde een thriller te worden.

Na kortstondig 60 punten achter gestaan te hebben, wisten de Gargoyles echter opnieuw hun veerkracht aan te spreken. Onder andere door drie doelpunten van keeper Josse Van Steenkiste, die zijn debuut maakte op een internationaal toernooi, kwam Gent terug tot een stand van 90-90. Maar dan gebeurde opnieuw wat al vier keer gebeurd was tussen Gent en Bochum: de Duitse zoeker wist de snaai te vangen, voor de neus van de onfortuinlijke Stijn Van Meirvenne.

Micah Unruh ontbond zijn duivels tegen Luik. Foto: Quidpic.be

Bochum zou uiteindelijk doorstoten naar een verdiende tiende plaats in de eindranking. Voor Gent was een 13e plek – een evenaring van het resultaat van vorig seizoen – vanaf dan het hoogst haalbare. Met Liège Leviathans kregen ze opnieuw een oude bekende voor de kiezen, en op papier een haalbare kaart. Maar het Luikse team was al een heel weekend druk bezig met boven zichzelf uit te stijgen, en wist zich tegen de verwachtingen in te plaatsen voor de bovenste tabelhelft. Dankzij een ijzersterke Sylvain Hochédé wisten de Leviathans gelijke tred te houden, tot Micah Unruh vanaf minuut 12 zijn duivels ontbond. Met vier doelpunten wist de Gentse keeper de score uit te diepen tot 60-130. Jens De Graeve, die met brio inviel voor Bellégou als zoeker, kon zijn tweede snaai van het toernooi vangen.

Op dat moment had Bellégou al een extra dijblessure opgelopen. Dale Housden, die op dag 1 een belangrijke defensieve bijdrage had geleverd met zijn typerende tackles, was al langer out met een spierkwetsuur. Unruh kampte met knieproblemen. Ellen Van der Heyden, die alweer een belangrijk aantal doelpunten in het mandje legde tijdens dit toernooi, sukkelde door de hitte met de maag. Maar het orgelpunt moest nog komen: een wedstrijd tegen Rheinos Bonn voor de 13e plaats.

De volgende sprong

Uiteindelijk werd het één van de meest spectaculaire wedstrijden van het toernooi, met 35 doelpunten die netjes over beide teams verdeeld werden. Beaters Moortgat, Piens, Matthias Haenebalcke, Lotte Opsomer en Ellen Huycke wisten gelijke tred te houden met Leon Burgers en Jana Chung, een beaterduo dat ook bij de Duitse nationale ploeg aantreedt. De Gargoyles liepen uit tot 70-30, voor de vermoeidheid zijn tol begon te eisen tegen de fysiek sterke en tactisch inventieve Duitsers.

Suzanne Fischer wist haar doelpuntenproductie tegenover het vorige EK gevoelig op te drijven.

Met een gelijkstand op het scorebord kwam het tijdens de snitch on pitch-fase op karakter aan. Dat bleken de Gargoyles voldoende te hebben. Met twee doelpunten van Gloria Roelants en twee doelpunten van Suzanne Fischer duwden de Gargoyles de Rheinos opnieuw bijna uit snitch range. Zo ver kwam het echter niet: de eerste toernooivangst van Stijn Van Meirvenne duwde de Gargoyles met een eindstand van 210*-170 het delirium in.

Een dertiende plaats dus, maar wel één die veel zoeter smaakte dan die van 2018. Sindsdien was de competitie in Europa immers enkel toegenomen. Door de opdeling van het EK in een Divisie 1 en Divisie 2 – Champions en Europa League, zeg maar – bleven er geen zwakke broertjes meer over in deze Divisie 1. Met vier overwinningen en drie nederlagen, waarvan twee tegen de uiteindelijke toernooifinalisten, konden de Gargoyles dan ook bijzonder tevreden terugblikken op hun toernooi: de puzzelstukken liggen er om volgend seizoen een nieuwe sprong te maken.

Teamfoto Ghent Gargoyles. Foto: Dorien De Vos

Ghent Gargoyles wil graag Antwerp Quidditch Club (5e), Liège Leviathans (15e) en Antwerp Quidditch Club B (30e) feliciteren met hun sterke toernooien en bedanken voor de steun tijdens onze wedstrijden. METU Unicorns en Paris Titans maakten een knappe wedstrijd van de finale, waarbij die laatsten de bovenhand haalden: ook aan Paris Titans onze welgemeende felicitaties.

Bekijk de weg die Ghent Gargoyles aflegden op en naar EQC in deze aftermovie.

Tekst: Ellen Vander Heyden | Foto’s: Jef Van den Bossche

Door het behalen van zilver op het BK in november 2017 mocht Gent zich met trots de tweede beste ploeg van België noemen. De kers op de taart was hiervoor dan ook een kwalificatie voor het EK in Duitsland, in April 2018.

Dit was ons derde EK, en na het nipt verliezen van de kwalificatiewedstrijd voor het EK vorig jaar, waren we compleet gefocust op presteren. Ons doel: top 16 van Europa.

In de poulefase behaalden we een vlotte winst tegen de Thuricum Thunderbirds (Zwitserland) maar verloren we een zware match tegen de METU Unicorns (Turkije). De match tegen de Hogyork Horntails (VK) werd de match die besliste of we al dan niet naar de top 16 gingen. Het was een bloedstollende match, maar al ons harde werk werd beloond: we wonnen de match vlot, en kwamen zo in de top 16-seeding terecht voor de tweede dag. Ons doel was bereikt – nu konden we volop genieten van het spel en bijleren.

Onze eerste match op dag 2 in de eliminatiefase speelden we tegen de Velociraptors QC (VK). Een lastige match tegen een hooggerankte ploeg, waar we ons gesmeten en geweerd hebben en uiteindelijk toch met een score om trots op te zijn verloren. De tweede match van de dag was tegen NTNUI Rumpeldunk (Noorwegen), een ijzersterke en fysieke ploeg waarmee we een persoonlijke band hebben via één van onze spelers, die vorig jaar een jaar bij hun heeft getraind. Een mooie match waarin we veel bijleerden, maar de lat lag te hoog.

Voor onze laatste match kwamen we uit tegen OSI Vikings (Noorwegen). Een match die aanvankelijk alle kanten uitkon, maar die Gent uiteindelijk volledig in handen nam. Een vlotte overwinning was het gevolg, wat ons uiteindelijk op de 13de plaats deed eindigen in het klassement.

Het toernooi was zowel voor nieuwe spelers binnen onze competieploeg als voor de vaste kern een enorme kans om te ontwikkelen, zowel individueel als in ploeg. Dat, gecombineerd met onze top 16 prestatie zorgt ervoor dat het toernooi een gigantisch succes was voor Gent.

Onze vrienden van de Antwerp Quidditch Club behaalden tevens een prachtige zilveren medaille. Dankzij onze gedeelde prestaties hebben we voor België op internationaal niveau veel kansen gecreeërd naar volgende edities van het EK toe, waardoor meer Belgische ploegen op Europees niveau kunnen meedingen.

Op naar de top 10!