Tekst: Glenn Bellégou

Afgelopen zaterdag was het eindelijk zover, de eerste leaguedag zou van start gaan in Brussel. Het beloofde een spannende dag te worden gevuld met mooi zwerkbal.

De eerste match tussen Liège Leviathans A en Brussel Qwaffels bewees dit al. De eerste set werd overtuigend gewonnen door de Luikse bezoekers. Het Brusselse team liet zich echter niet kennen en kwam hard terug in de tweede set om de wedstrijd naar een derde set te forceren.
Deze derde set was een ware nek-aan-nekrace die uiteindelijk bezegeld werd door een catch van Brusselse seeker Savi. Een heel emotioneel moment voor de Brusselse spelers die afgepeigerd waren van de drie lange, moeizame sets. Proficiat aan de Qwaffels.

Maar nu moest Gent II zijn debuut nog maken, tegen het tweede team van Brussel: de nieuwgevormde Wonderful Sprouts. Bij het aankomen werd al snel duidelijk dat de spelers van Gent in de minderheid waren, maar dat hield ze niet tegen om vanaf de opwarming al fighting spirit te tonen. De rustige speech van coach Nick gaf de spelers de moed die ze nodig hadden om toch met de nodige zenuwen klaar te gaan staan voor de brooms up.

De aanwezige spelers van Gent II na de wedstrijd. V.l.n.r. boven: Luna, Dorien, Eli, Jorn, Ruth, Niels, Joke. V.l.n.r. onder: Femke, Karen, Hanne, Josse.

De eerste set was een set die gelijk opging met goals aan beide kanten maar een zeer mooi en gedisciplineerd spel van Gent, dat mooie passen wist te versieren die beloond werden met nog mooiere hoops. Binnen het beaterspel had Gent het merendeel van de wedstrijd de bovenhand met ervaren beaters Niels Taelman en Dorien De Vos als leiders. Maar kersverse beaters Karen De Leeuw en Hanne Van Tichelt moesten zeker niet onderdoen!

Josse Vansteenkiste ontpopte zich tot een ware oorlogsmachine en wist drie goals na elkaar te scoren met de hulp van zijn chasers, gelukkig stond hij er niet alleen voor. Memorabele goals van Eli Van den Bulcke en Femke Dewaele volgenden maar al te snel, gepaard met het nodige gejuich en geroep telkens wanneer een punt gescoord werd of telkens wanneer een defensieve play goed uitspeelde.

Met snitch on pitch namen enkele individuen het heft in handen, Jorn Bliki gaf de snitch waar voor zijn geld en rende achter hem aan als een bezetene. Ook Hanne, Luna en Ruth gaven zich volledig om te proberen de snitch te bemachtigen.

Jammer genoeg sloeg het noodlot toe bij een snitchcatch van Brussel, op dat moment stond de score 50-80. De hogere score behoorde Gent toe, wat dus zou betekenen dat deze set in overtime zou belanden. Maar door een fout eerder in het spel werd de laatste goal van Gent afgekeurd en dus won de thuisploeg met 80*-70. Een pijnlijke nederlaag voor onze Gargoyles na het dapper spel.

De tweede set was een absolute ‘screamer’. Onze Gargoyles hadden het vuur in hun ogen niet verloren na hun eerste nederlaag, integendeel, ze begonnen met nog meer passie aan het spel. Joke Daems was een onvermoeibare tacklemachine, wie ook de bal had en maar durfde een voet over de middenlijn te zetten was eraan voor de moeite. De supporters werden gek door de strakke verdediging met de beaters in de hoofdrol en het veld ontplofte wanneer Josse op de fastbreak matrix-gewijs een bludger ontweek om zo met gemak een goal te scoren.

Het was een match van vele memorabele momenten, maar een van de mooiste momenten kwam na een behendige goal van Femke: toen zij terug naar haar eigen kant liep na het bevestigende fluitsignaal werd de zijlijn getrakteerd op de meest oprechte, gelukkige glimlach die een mens ooit kan geven.  Op zo’n momenten weet de hele zijlijn waarom deze prachtige sport gespeeld wordt: voor mensen, voor momenten, voor gevoelens zoals deze.

De vreugde kon niet op toen op een gegeven moment de score 20-90 op het bord stond. De Gargoyles hadden hun groove gevonden, en hoe! De Brusselse seeker kon deze keer weer vangen maar het maakte niet uit, Gent won met een score van 50*-90. De coach, spelers, en supporters glunderden met een trotse grijns op het gezicht.

Met trillende benen, vermoeide harten en schorre kelen maakte iedereen zich klaar voor de derde en beslissende set. Vanaf de brooms-up was het oorverdovend stil. Op de stemmen van de spelers op het veld na was er niks te horen. Iedereen hield gespannen de adem in, wachtend op de eerste actie.

De stilte werd verbroken door een keurige defensieve beat van Karen die het enthousiasme van zowel de subbox als de supporters weer wist aan te wakkeren. Deze defensieve moeite werd al snel beloond door enkele goals van de Gentenaars die koste wat het kost voor de overwinning gingen.

Maar de Sprouts waren even vastberaden om hun eerste officiële league match te winnen en antwoordden al snel met enkele goals van eigen makelij.  Met snitch on pitch kon niemand het nog uithouden van de spanning. Hoewel we 20 punten voorstonden met een score van 50-70 kon alles nog gebeuren.

Onze seekers gaven alles wat er te geven viel maar tevergeefs, de Brusselse seeker wist de snitch te bemachtigen om zo de derde set te bezegelen. Met een eindscore van 80*-70 behoorde de overwinning toe aan de Wonderful Sprouts. Proficiat aan de eerste overwinning van dit nieuwe team.

Ondanks de pijnlijke nederlaag was de boodschap zeer duidelijk. Trots, dat was iedereen op deze uitzonderlijke bende. Apetrots zelf, hun inspirerende prestatie heeft niemand aan de zijlijn onberoerd gelaten. Zo hoort quidditch gespeeld te worden: met hart en ziel, met een glimlach op het gezicht en met laaiend enthousiasme wanneer gescoord wordt.

Nog even een bedanking aan beide teams van Brussel voor het warme onthaal en de aanwezige catering. En hartelijk bedankt aan de aanwezige scheidsrechters en vrijwilligers.

We kunnen het niet genoeg herhalen maar: MENSEN. WAT. EEN. MATCH!